دنیامون یه عالمه ، آدم خوب و بد داره

ماه من غصه نخور همه كه دشمن نمی شن

همه كه پر ترك مث تو و من نمی شن

ماه من غصه نخور مثل ماها فراوونه

خیلی كم پیدا میشه كسی رو حرفش بمونه

ماه من غصه نخور ، گریه پناه آدماس

تر و تازه موندن گل ، مال اشك شبنماس

ماه من غصه نخور ، زندگی خوب داره و زشت

خدا رو چی دیدی شاید فردامون باشه بهشت

ماه من غصه نخور ، پنجره مون بازه هنوز

باغچه مون غرق گلای عاشق نازه هنوز

ماه من غصه نخور ، باز داره فصل سیب می شه

می دونم گاهی آدم ، تو وطنش غریب می شه

ماه من غصه نخور ، ماها كه تب نمی كنن

ماها كه از آدما كمك طلب نمی كنن

ماه من غصه نخور، شمدونیا صورتی ان

دلایی كه بشكنن چون عاشقن قیمتی ان

ماه من غصه نخور ، سبك می شی بارون بیاد

توی عاشقی باید نترسید از كم و زیاد

ماه من غصه نخور ، خاطره هامون كودكن

توی این قصه دلا یه وقتایی عروسكن

ماه من غصه نخور ، بازی زمین خوردن داره

كار دنیا همینه ، تولد و مردن داره

ماه من غصه نخور ، تاب بازی افتادن داره

زندگی شكستن و دوباره دل دادن داره

ماه من غصه نخور ، گلا میان عیادتت

به نتیجه می رسه آخر یه روز عبادتت

ماه من غصه نخور ، خیلیا تنهان مث تو

خیلیا با زخمای عاشقی آشنان ، مث تو

ماه من غصه نخور ، زندگی بی غم نمی شه

اونی كه غصه نداشته باشه ، آدم نمی شه

ماه من غصه نخور ، حافظ واست وا می كنم

شعراشو می خونم و تو رو مداوا می كنم

ماه من غصه نخور ، دنیا رو بسپار به خدا

هر دو مون دعا كنیم ، تو هم جدا ، منم جدا